Frans Maessen

En toen woar ut sjtil. (en toen was het stil)

Woensdag 26 februari kregen wij het te horen. Frans had zijn vrouw Anneke meegebracht naar de repetitie om hem te helpen. Zelf kon Frans het niet over zijn lippen krijgen. Na afloop van de repetitie kwam het bericht dat Frans ziek was en dat hij nooit meer beter zou worden. Een repetitie waar Frans zijn laatste noot heeft geblazen.

Frans was vanaf het begin in 2006 bij de Boeren. In het begin werd vaak gezegd dat wij een internationale kapel waren met maar liefst 2 Fransen in de kapel, te weten Frans Senden en Frans Maessen.

Frans was een top-muzikant, een virtuoos op de bariton. Voor de kapel was Frans een Superboer. Op muzikaal gebied, maar zeker ook op het klusgebied. Wat heeft die Frans niet allemaal voor het BoereBlaosFestijn gedaan. Te veel om allemaal op te noemen.

Een week van te voeren was Frans al iedere dag in de schuur om van alles op te bouwen. Als wij dan ’s avonds ook gingen, dan had Frans al heel veel werk gedaan.

Bij Frans was het motto dan ook niet veel praten, maar werken oftewel geen woorden, maar daden. 

Vorig jaar (2013) heeft hij nog een compleet BoereBakkes gemaakt, waarin zoon Niek de hamburgers en fricandellen heeft gebakken.

Zelfs in zijn laatste weken heeft hij nog prachtige logo’s gemaakt voor aan de bonnenverkoop. Deze zullen dan ook een speciaal plaatsje krijgen op ons BoereBlaosFestijn.

Frans wilde alles geregeld hebben voordat hij ons zou gaan verlaten. Zelfs zijn opvolging in de kapel wilde hij al geregeld hebben.

Zijn stoel mocht niet leeg blijven. Toen hij dan ook hoorde dat wij Peter Heugen gevraagd hadden om ons een aantal keren uit te helpen, drong Frans er ook op aan om Peter dan maar voorgoed bij de kapel te vragen. Want het leven gaat verder, zei hij zelf.

Wij verliezen met Frans een geweldige collega en een fantastische vriend.

Zijn stoel is nu leeg, maar ook zijn plaatsje aan de bar zal leeg blijven. Een plaats waar Frans met heel veel enthousiasme kon vertellen over al zijn muzikale reizen die hij in zijn leven heeft meegemaakt. Maar zijn plaatsje in ons hart zal altijd blijven bestaan.

Wij wensen Anneke, Niek, Susanne, Myron, verdere familie en vrienden heel veel sterkte toe voor nu en in de toekomst.

Frans, bedankt voor alles. Ut woar sjoan (het was mooi).